Hallo Liesbeth
Eerst even voorstellen: mijn naam is Elisabeth Boukje Sesink, vernoemd naar m’n beide oma’s. Mijn roepnaam werd Liesbeth maar bleef ook altijd een beetje Elisabeth of Lies.
Ik woon ruim 30 jaar, samen met Johan, met wie ik getrouwd ben, met veel plezier in Utrecht Oost en vanuit m’n slaapkamer zie ik de top van de Dom, toch een belangrijk ijkpunt voor mij als geboren en getogen Utrechtse.
Tot mei van dit jaar was ik werkzaam in de GGZ. Toen ik daar na 48 jaar afscheid nam, heb ik eerst een lange “vakantie” genomen. Niet omdat ik daar nu zo aan toe was, maar meer als besef een nieuwe levensfase in te gaan, n.l. van: niet meer werkend op de manier die ik zo lang gekend had, naar die van pensionada.
Na 5 maanden ‘vakantie’ las ik bij toeval een artikel over het Odensehuis in Utrecht en na me verdiept te hebben in de visie en missie van Odense besloot ik een mail te sturen met de achterliggende gedachte: ‘misschien is dit nu net wat ik fijn vind om te doen’.
Na een plezierig en inspirerend gesprek met Karin was dit voor mij wel duidelijk en ik startte een week later op de woensdagmiddag, waar ruimte was om in te stappen.
Na alle hoge drempels die onze gezondheidszorg opgeworpen heeft, was het een enorme verademing om bij Odense binnen te lopen en te ervaren dat er van essentieel andere zaken uitgegaan wordt, n.l. die van eigen kracht, mogelijkheden en de ontmoeting met de ander, en dit is in alles voelbaar. Daarnaast heeft het, zoals ik merk, een heel positieve, normaliserende en gezonde werking op de mensen die het Odensehuis bezoeken. Door de beperking van de maatregelen die Covid geven, heb ik verder nog niemand, buiten de mensen van de woensdag, ontmoet. Ik zie foto’s aan de boom, zie en hoor namen voorbijkomen en verheug mij op een gezamenlijke bijeenkomst waar iedereen bij kan zijn, ik kijk er naar uit!
Ik wens iedereen een goede december maand,
Hartegroet, Liesbeth Sesink